Αγαπητές μου νεράιδες.

Είπα και εγώ να ζητήσω την βοήθεια σας σε ένα θέμα που έχω. Μην παρασυρθείτε από τον παραπλανητικό τίτλο, διότι ξέρω τι άποψη έχετε για τους έρωτες των γκέι για τους στρ8.

Για να μπω στο ψητό, είμαι κατα συροήν λάτρης ανθρώπων που είναι στρ8. Θα μου πείτε να προσπαθήσω να γνωρίσω κόσμο από αλλού, αλλά αυτό είναι ένα θέμα. Διότι σπάνια μαρέσει κάποιος ούτως η άλλως, και όλες μου οι προσπάθειες σε chat-forums etc έχουνε αποτύχει.

Το θέμα είναι ότι δεν αποζητάω καν σχέση. Τον περισσότερο καιρό απλά απολαμβάνω την ζωή χωρίς να φαίνεται να έχω ανάγκη για κάτι παραπάνω. Όταν όμως ξεκινάει να μαρέσει κάποιος δεν μπορώ να ξεκολλήσω. Και τότε μου βγαίνουν όλες μου οι ανάγκες για σχέση και αγάπη. Απότι έχω καταλάβει, έχω έναν περίεργο τρόπο να μου αρέσει ο κόσμος. Βρήκα ότι το λένε limerence. Είμαι συνεχόμενα σε κατάσταση έκστασης ή κατάθλιψης, ανάλογα με το εαν φαίνεται να ανταποδίδει το άτομο που μου αρέσει τα συναισθήματα που νιώθω και εγώ για αυτό.

Δυστυχώς μέχρι τώρα κανένα από τα άτομα με τα οποία είχα κολλήσει δεν είχα την τύχη να είναι γκέι. Και αυτή την στιγμή που μιλάμε, βρίσκομαι για άλλη μια φορά στην ίδια κατάσταση. Είναι ένα παιδί το οποίο μου φέρεται τόσο φιλικά, με αποτέλεσμα να καταπιάνομαι από κάθε τι που μου λέει και να ενισχύω τις ελπίδες μου...

Γνωρίζω ότι δεν θα καταλήξει καλά αυτή η ιστορία. Δεν ξέρω αν είναι στρ8, αλλά είναι δύσκολο να τον ρωτήσω διότι συναντιόμαστε συχνά σε δραστηριότητες και θα προέκυπταν άβολες καταστάσεις. Η απορία μου είναι...πόσο άσχημο είναι να εκμεταλλεύομαι το παιδί που δεν έχει ιδέα τι νιώθω για αυτόν, πόσο καλό είναι να συνεχίζω να βασανίζομαι για κάτι που κατά πάσα πιθανότητα θα καταλήξει σε άτοπο! Μήπως να του το πω και να το λήξω? Από την άλλη, νιώθω μερικές φορές τόσο ωραία που απλά μου απευθύνει τον λόγο...Μήπως λοιπόν να δεχτώ τα ανάμικτα συναισθήματα και ας μου έχουνε τσακίσει όλο μου τον ψυχισμό? Δεν ξέρω πόσο μπορώ να συνεχίσω, και είναι πολύ δύσκολο να αλλάξω δραστηριότητες για να μην τον βλέπω...Τι να κάνω!!!???

Ανεμόμυαλος

 

Αγαπητέ φίλε,

Εγώ θα τα έκανα τελείως διαφορετικά. Την επόμενη φορά που θα τον συναντούσα θα του έπιανα κουβέντα (ή τουλάχιστον θα προσπαθούσα). Αν τα κατάφερνα, θα προσπαθούσα να δω αν ενδιαφέρεται να τα πούμε περισσότερο. Αν έβλεπα ότι είτε δεν μπορώ να τον συναντήσω, δεν έχει όρεξη για κουβέντα, δεν έχει όρεξη να συναντηθούμε, δεν θα καθόμουν να σκεφτώ αν είναι γκέι ή στρέιτ. Ό,τι και να είναι, δεν γουστάρει. Θα έκοβα τις μαλακισμένες σκέψεις περί έρωτος και λοιπών δαιμονίων και θα πήγαινα παρακάτω. Μπορεί να μου κόστιζε, μπορεί να μου έπαιρνε χρόνο να τον ξεπεράσω, πάντως κάτι θα έκανα περισσότερο από το να μαδάω μαργαρίτες.

Σαν τελευταία συμβουλή: οι περισσότερες πιθανότητες είναι να μην είναι γκέι ή να μη σε γουστάρει. Προσπάθησέ το, αλλά να είσαι προετοιμασμένος για μια ενδεχόμενη απόρριψη και μην το πάρεις ούτε βαριά ούτε στα σοβαρά.

Φιλικά,

 

 

 

Ανεμόμυαλε, διαβολοσκορπισμένε,

Έχω δει θανατηφόρα αυτοκινητιστικά που να έχουν περισσότερες ελπίδες από σένα. Γιατί, παιδάκι μου, μαλακίζεσαι; Άσε τις μαλακίες περί limerence – βρήκες μια λέξη για το πόσο γαμημένος ψυχολογικά είσαι, την έκανες λάβαρο και ξεμπέρδεψες; Όχι βέβαια! Να κόψεις τις μαλακίες, αυτό είναι έξυπνο! Κι αν δεν μπορείς μόνος σου, ζήτα βοήθεια από ειδικούς.

Γιατί ασχολείσαι με τους στρέιτ; Γιατί βλέπεις ένα γκρεμό και λες: «Α, κοίτα, γκρεμός! Ας πάω άκρη άκρη να δω πόσο θα σακατευτώ όταν πέσω!»

Προφανώς έχεις βαθύτερα ψυχολογικά προβλήματα και σιγά μη λυθούν επειδή θα σου δώσω εγώ δυο συμβουλές. Να πας σε ειδικό!

Όταν πάψεις να σε λυπάσαι και να κανακεύεις τη μαλακία που σε δέρνει, στείλε μέιλ να σου δώσουμε πληροφορίες για το πού ν’ απευθυνθείς – μην πέσεις σε κάναν ομοφοβικό.