Γεια σας νεράιδες.

Πριν λίγο καιρό έκλεισα τα 18 και δεν την παλεύω άλλο. Η αδερφή μου κάθεται και λέει στη μάνα μου μαλακίες ότι την εμποδίζω στο διάβασμα και δεν ξέρω εγώ τι άλλο, το οποίο δεν ισχύει καθόλου, σας διαβεβαιώ, και η μάνα μου τα ρίχνει σε μένα. Επίσης (η αδερφή μου) κάθεται και με μειώνει συνεχώς, μου λέει ότι δεν αξίζω τίποτα, ότι είμαι loser κλπ.. Επειδή μπορεί να μην περνάω κάποια μαθήματα. Και γενικώς ασκεί κριτική σε βαθμό που μου καταρακώνει κάθε ίχνος αυτοπεποίθησης.  Τι να κάνω τέλος πάντων, να την σφάξω με το κουζινομάχαιρο? Να συζητήσω μαζί της, δεν παίζει, δεν πρόκειται να καταλάβει γρι. Θεωρεί τον εαυτό της πολύ υπεράνω.. Προς το παρόν απλά βριζόμαστε μέρα νύχτα, αλλά κουράστηκα επιτέλους.

Επίσης σκέφτομαι μερικές φορές ότι το γεγονός πως οι γονείς μου δεν με αποδέχονται – χωρίς να ξέρουν για μένα- μου δημιουργεί ένα πρόβλημα στις σχέσεις μου. Υπάρχει μια υπόνοια ενοχής. Τα έχω λύσει τα θέματα σε θεωρητικό επίπεδο ξέρω τι κάνω, τι είναι σωστό για μένα, τι μετράει κλπ. Αλλά αυτό είναι σαν να ξεφεύγει απ’ το υποσεινήδητο. Για παράδειγμα στο πίσω  μέρος του μυαλό μου όταν κάνω κάτι που σχετίζεται με το ομοφυλοφιλικό σεξ, σκέφτομαι ότι οι γονείς μου δεν θα το ενέκριναν αυτό. Πόσο μαλακισμένη ακούγεται αυτή η άποψη, όσο σε σας, άλλο τόσο και σε μένα, κι όμως γιατί δεν γίνεται να ζήσω χωρίς αυτήν?

Μερικές φορές νοιώθω τόσο συναισθηματικά εγκλωβισμένος που σκέφτομαι να πέσω απ’ το μπαλκόνι. Ελπίζω να μην έρθει η ασφάλεια στο σπίτι μου μετά από αυτό και θέλω να εξηγήσω και σε σας και σ' αυτή ότι δεν έχω τετοια πρόθεση.. με τίποτα.  Ξέρω ότι αυτό δεν είναι πεποίθηση, δεν είναι άποψη είναι απλά ένα συναίσθημα. Να αρχίσω ψυχοθεραπεία? Δεν έχω ούτε φράγκα... Νοιώθω τελείως γκαντέμης.

Αλέξανδρος

 

Αγαπητέ Αλέξανδρε,

Οι σχέσεις ανάμεσα στα αδέρφια δεν είναι πάντοτε ιδανικές. Πολλές φορές μάλιστα είναι τραγικά κακές. Το ότι η αδερφή σου "σου την λέει" χωρίς στην ουσία να της πέφτει λόγος, δείχνει ότι η ίδια έχει κάποια άλυτα θεματάκια (ή θεματάρες, δεν ξέρω). Τα οποία θεματάκια δεν μπορείς εσύ να της τα λύσεις, ώστε να ηρεμήσει εκείνη και να μην σε πρήζει.

Όμως, αντίθετα με ότι πιστεύεις, μπορείς να μιλήσεις και πρέπει να μιλήσεις. Μην μου λες ότι δεν γίνεται. Εδώ οι κωφάλαλοι μιλάνε, γιατί δεν μπορείς εσύ;

Σκέψου μάλιστα μήπως θα ήταν καλύτερα να μιλήσεις με όλη την οικογένεια, ενδεχομένως σταδιακά. Δεν ξέρω πώς είναι οι σχέσεις μεταξύ σας, αλλά αν ένας από τους δύο γονείς σου σε καταλαβαίνει καλύτερα, άρχισε από αυτόν /αυτήν. Διαφορετικά μίλησέ τους όταν είστε όλοι μαζί. Εξήγησέ τους ήρεμα αυτά που είπες σε μένα και δες τι λύση μπορεί να βρεθεί. Προσπάθησε να αποφύγεις να καυγαδίσεις, γιατί θα τινάξεις την κουβέντα στον αέρα και θα χάσεις τα επιχειρήματά σου. Ακόμη και αν η αδερφή σου αρχίσει να φωνάζει να σκάφτεσαι συνεχώς ότι πρέπει να μείνεις ήρεμος. Σε συμφέρει να εκτεθεί εκείνη και όχι εσύ.

Το ότι δεν σε αποδέχονται οι γονείς σου, προσπάθησε να το δουλέψεις στο μυαλό σου και να το ξεπεράσεις. Από κολλημένους και στενόμυαλους ανθρώπους μην περιμένεις να σε αποδεχτούν. Αρκεί να σε ανέχονται.

Επίσης βάλε τα δυνατά σου να φύγεις από το σπίτι. Δεν ξέρω τι σχέδια κάνεις για το μέλλον, αλλά αν μπορείς να αποφύγεις ένα "τοξικό" περιβάλλον, κέρδος θα το έχεις.

Όσο για τις αναστολές και τις σκέψεις σου σχετικά με την ομοφυλοφιλία, προσπάθησε να τις δουλέψεις. Το τι εγκρίνουν οι γονείς σου και τι όχι θα πρέπει τώρα πια στα 18 σου να σού είναι αδιάφορο. Ξέρω πόσο μας επηρεάζουν οι απόψεις των γονιών μας όταν είμαστε μικροί, αλλά από μια ηλικία και μετά αποκτούμε την δική μας προσωπικότητα και αποφασίζουμε εμείς το τι μας κάνει και το τι θα πετάξουμε στα σκουπίδια. Αυτή η "δουλειά" όμως θέλει καιρό. Δεν θα γίνει από την μια στιγμή στην άλλη. Μην βιάζεσαι, αλλά από την άλλη, μην επαναπαύεσαι και αφήνεις τα πράγματα να συμβούν ως εκ θαύματος από μόνα τους. Πάρε τη ζωή σου στα χέρια σου! Εμπρός, μαρς!

Mαρσαριστά,

 

 

Αλεξανδρούκο μου,

Είσαι ένας υγιής 18άρης, προβληματισμένος για τη ζωή, τις σχέσεις του, τη σεξουαλικότητά του, την οικογένειά του. Καλώς ήρθες στη ζωή!

Αδερφή

Τη γράφεις εκεί που δεν πιάνει το μελάνι. Αυτά που σου λέει, ΔΕΝ σε αφορούν. Επανάλαβε μετά από μένα: ΔΕΝ σε αφορούν. Αφορούν την ίδια και τα ψυχολογικά της κι απλώς ξεσπάει πάνω σου, γιατί είσαι εύκαιρος και μικρότερος κι έχει εξουσία πάνω σου.

Ομοφυλοφιλία

Είσαι προβληματισμένος με τα συναισθήματά σου, νιώθεις κάποια ενοχή; Έλα! Όλοι μας τα περάσαμε αυτά, είναι το φυσιολογικό, έτσι που μεγαλώσαμε ακούγοντας μόνο αρνητικά πράγματα για τους γκέι. Λες ότι τα έχεις λύσει τα θέματα αυτά σε θεωρητικό επίπεδο, αλλά ακόμα σε επηρεάζουν. Εννοείται! Για να τα λύσεις και σε πρακτικό, χρειάζεται να τα ζήσεις.

Βγες έξω και γνώρισε άλλους ανθρώπους, οι οποίοι σε αποδέχονται ακριβώς όπως είσαι κι όχι υπό όρους. Πήγαινε στην Colour Youth, την ομάδα γκέι νέων στην Αθήνα, όπου θα γνωρίσεις άλλα παιδιά της ηλικίας σου, με τα οποία θα μοιραστείς παρόμοιες καταστάσεις – ή και χειρότερες. Γενικά, γνώρισε κόσμο (και ξεσκάρταρε αυτούς που δεν σου κάνουν), ώστε το κέντρο βάρους της ζωής σου να φύγει από την οικογένεια και να εστιαστεί σε άλλες, πιο υγιείς σχέσεις δικής σου επιλογής. Λέγεται και «μεγαλώνω» αυτό.

Αν δεις ότι παρόλ’ αυτά δυσκολεύεσαι, ναι, η ψυχοθεραπεία είναι καλή ιδέα. Για το θέμα των λεφτών υπάρχουν κάποιες λύσεις. Επικοινώνησε ξανά με το 10% για να σε ενημερώσουν.

Γονείς

Δεν χρειάζεται να τα λύσεις όλα ταυτόχρονα. Η σχέση μας με τους γονείς είναι από τις πιο περίπλοκες έβερ! Ειδικά σε αυτή τη μεταβατική περίοδο που παύεις να είσαι το παιδάκι τους (που το είχαν του χεριού τους) και γίνεσαι ανεξάρτητο άτομο, με δικές του απόψεις, γούστα, επιλογές, τρόπο ζωής. Μπορεί να περάσετε κάποια σκαμπανεβάσματα στη σχέση σας για ένα διάστημα.

Τι να κάνεις;

Πρώτον: οργάνωσε όσο καλύτερα μπορείς το πώς θα φύγεις από το σπίτι σου. Σε ένα, δύο, πέντε χρόνια. Όσο μένεις με τους γονείς σου, μόνο προβλήματα θα έχεις! Εγγυημένο και υπογεγραμμένο!

Δεύτερον: Αυτά που σου είπα για την ομοφυλοφιλία.

Φιλάκια,