Καλησπερα σε ολους!

Τσαχπινογαργαλιαρα καλη νεραιδα, τσαμπουκαλου αλλα κατα βαθος ευαισθητη καλυτερη νεραιδα, τι κανετε; Πολλα ευχαριστω που ασχολειστε με τα προβληματα μας!

Σορρυ που γραφω χωρις τονους αλλα γραφω απο κινητο! Λοιπον, ειμαι 15 χρονων, αμφισεξουαλικος! Γυμνασμενα, δυνατα αγορια. . . Αααχ. . . Αλλα καλλιγραμμα, λαμπερα κοριτσια! Ολα μου αρεσουν. . .Δειτε! Ειμαι ενας πολυ παραξενος χαρακτηρας! Εχω αποκτησει προσωπικοτητα γατας,φιδιου και παγονιου! Σε μαλωματα, βγαζω τα "νυχια" μου και μοιραζω παντου νυχιες! Η γλωσσα μου σταζει φαρμακι. Λεω τα παντα εξω απο τα δοντια χωρις να με νοιαζει τιποτα! Κακος χαρακτηρας; Σε καποιους αρεσει και αυτο μου αρκει.

Στο σχολειο ειναι 1 παρεα ,δεν τους ξερω, που με κραζει, και αυτο γιατι; γιατι περσυ που εκανα σκι ειπα μια μαλακια για πλακα, την ακουσαν και την πηραν στα σοβαρα! Ναι πριν καιρο με ενοχλουσε πολυ που με εβριζαν. . .σκεφτηκα ν'αυτοκτονησω! Ναι,ναι θα το εκανα! Ανεβηκα στο περβαζι του παραθυρου μου, κι εκει που ετοιμαζομουν να πηδηξω, σκεφτηκα "Τωρα αν πεσω δεν θα γινω ενα χαλια πτωμα; και υστερα με το μνημονιο εχουμε λεφτα για κηδεια; ωχ και ποιος ακουει τους γονεις μου να κλαινε και να ρωτανε την φοτο μου γιατι το εκανα; για 1 ανοητη παρεα θα στερησω την υπεροχη παρουσια μου σε τοσα ατομα; που θα ξαναβρουν ατομο σαν κι εμενα; ΠΟΥ-ΘΕ-ΝΑ!" μου ηρθε και η φραση "Ο κοσμος εχει γινει πολυ σκληρος γι αυτους που δεν εχου δοντια να δαγκωσουν" εγω ΕΧΩ δοντια και οι δαγκωματιες μου ξεκολλανε σαρκα οταν θελω!

Ε, απο εκεινη τη μερα αυτη η παρεα δεν ηταν προβλημα! Τους ειχα διαγραψει απο το οπτικο μου πεδιο! Εκτος απο καποιες φορες που χρειαστηκε η "δαγκωματια" για να σταματησουν! Η ζωη ειναι ωραια! Α! Μου αρεσει κι ενα αγορι κι ενα κοριτσι. Μου ερχεται να τα πιασω και να τα φιλησω αυτα τα παιδια! Χαλι να γινω να με πατησουν! Κι αυτα ανταποδιδουν με τον τροπο τους ομως και μου αρκει! Απλα το αγορι ειναι κλειστος χαρακτηρας. . . Θα ανοιξει ομως . . . Κουραγιο παιδια! Το αυριο μας περιμενει! Ο μονος που μπορει να μας το στερησει ειναι ο ιδιος μας ο εαυτος!

Κατι τελευταιο! Εσεις νεραιδες βοηθατε, θελω να δοκιμασω να σας ψυχολογησω. Ακουστε. Η καλη νεραιδα ειναι ενας ανοιχτος χαρακτηρας, πλακατζου και ειναι η καρδια της παρεας! Της αρεσουν οι τρελιτσες. Η καλυτερη νεραιδα ειναι ενας καπως κλειστος χαρακτηρας! Βραχος! Της αρεσει να δειχνει ποσο δυναμικια ειναι και οταν θυμωνει ειναι σαν να ξεσπα τυφωνας! Τα χωνει αγρια! Πισω απο αυτα ειναι ενα τρυφερο και αγαπησιαρικο πλασμα! Φιλια σε ολους! Με αγαπη Σαντοεν.

Επιτέλους (μετά από πολύ καιρό) να ένα γράμμα που δεν επενδύει στην κλάψα και το παράπονο! Ούτε “ωϊμέ την βαριόμοιρη, τι κακό που μού ’λαχε!” ούτε “φέρτε μου ένα ψηλό μπαλκόνι να πέσω να τσακιστώ”. Τού φίλου μας τού Σαντοεν (καλέ, πού τονίζεται αυτό;) δεν του φταίει κανένας, το παλεύει λυσσαλέα, δαγκώνει, κλωτσάει, πηδάει και ξεπερνάει όλα τα εμπόδια. Και από πάνω είναι και ερωτευμένος και με ένα αγόρι και με ένα κορίτσι! Διότι εκτός από σκληρός αγωνιστής και δεινός σκιέρ, εκτός από γάτα, φίδι και παγώνι, είναι και ένας απλός, καθημερινός άνθρωπος, ρομαντικός και καρδιακώς ευαίσθητος.

Να βρε, εσείς να τα βλέπετε αυτά που δηλητηριάζετε την ζωή σας και μιζεριάζεστε “γιατί μου αγριομίλησε ο γκόμενος”, “γιατί με στραβοκοίταξε η γκόμενα”... Τελικά ένας (αισιόδοξος) 15άρης αξίζει όσο δέκα (κλαψομούνηδες) 30άρηδες!

Φιλούμπες,

 

 

Σαντοεν μου,

Όλο αυτό το έγραψες στο κινητό; Ξέρω ότι έχω μείνει λίγο πίσω με την τεχνολογία, αλλά εσείς τα νέα τα παιδιά, δεν παύετε να με εκπλήσσετε. Εύγε, εύγε! Εγώ είμαι μόλις στα 22 και νιώθω απαρχαιωμένη τεχνολογικά.

Πίσω στο θέμα σου: Έχεις δίκιο για το χάλια πτώμα στο πεζοδρόμιο. Άσε που τα αθηναϊκά πεζοδρόμια είναι μες στις σκατούλες και είναι που είναι σκατά η ζωή σου, θες να ’σαι σκατά και στο θάνατό σου; Δε λέει! Την επόμενη φορά που θα σκεφτείς ν’ αυτοκτονήσεις, κόψε το «αυτο» και επικεντρώσου στο «κτονήσεις»: χύσε το δηλητήριο που μόνο εσύ ξέρεις να χύνεις και άσε τους όλους τους μαλάκες. Για ταχύ φροντιστήριο (αν το χρειάζεσαι, σου συστήνω: Ab Fab (την μπεκρού), Dynasty (την Αλέξις), ό,τι έχει παίξει η Τζόαν Κρόφορντ... Βαριέμαι να σκεφτώ άλλα, άσε που νομίζω ότι δεν τα χρειάζεσαι.

Πάντως, πολύ με πίκρανες με την κατακλείδα σου. Εγώ τρυφερό κι αγαπησιάρικο πλάσμα; Εγώ; Ένα πρόσωπο έχω κι εγώ στην κενωνία και πας να μου το χαλάσεις; Πώς μπόρεσες; Και με λες και κλειστό χαρακτήρα κι από πάνω. Κλειστά είναι τα μπούτια σου, μωρή!