Γκέι ιστορίες από την (άγρια;) ελληνική επαρχία

γκέι στην επαρχία

Τι κοινό έχουν ένας οικογενειάρχης από το Γύθειο, μία έφηβη από τη Μαγνησία κι ένας τριαντάρης από τη Σαντορίνη; Είναι ομοφυλόφιλοι και ζούνε στην ελληνική επαρχία. Αυτοί και άλλοι αναγνώστες του 10% μιλούν για τη ζωή των γκέι μακριά από την Αθήνα.

του Ζαχαρία Μαυροειδή

zoi-stin-eparxia-01Έχοντας μεγαλώσει στην Αθήνα, υπήρξα ανέκαθεν φορέας όλων των στερεότυπων, θετικών και αρνητικών, που έχουν οι πρωτευουσιάνοι για την ζωή στην επαρχία: ζωή κοντά στη φύση, χαλαροί ρυθμοί, συντηρητικό περιβάλλον, περιορισμένες επιλογές σε όλους τους τομείς, από το σεξ μέχρι το σινεμά. Όπως φαίνεται όμως από τις ιστορίες όσων απάντησαν στις ερωτήσεις του 10%, η πραγματικότητα για μια ακόμη φορά δεν επιβεβαιώνει πλήρως τα στερεότυπα..

Ο Κώστας, 42 ετών, ζει στο Γύθειο. Δεν γνωρίζει άλλους γκέι στην πόλη και κανείς από τον κοινωνικό του κύκλο δεν γνωρίζει τη σεξουαλική του ταυτότητα. «Θεωρώ τον εαυτό μου bisexual. Μου λείπει το γκέι κομμάτι της ζωής μου, αλλά δεν μπορώ ν' αλλάξω τίποτε. Ζω σε μια μικρή κοινωνία όπου όλοι γνωρίζουν όλους, και είναι αδύνατον να ξεφύγω. Παντρεύτηκα κι έκανα 2 παιδιά γιατί δεν γινόταν αλλιώς».

«Είμαι υποχρεωμένος να παίζω μια ζωή θέατρο και να κρύβω τα συναισθήματα μου όταν βλέπω κάποιον που μου αρέσει».

Δεν έχει υποστεί ποτέ λεκτική ή σωματική βία αφού κανείς ποτέ δεν έμαθε τον σεξουαλικό του προσανατολισμό. «Όταν στο παρελθόν, πριν παντρευτώ, είχα σχέσεις και με άντρες δεν είχε συμβεί ποτέ τίποτε. Όμως από την άλλη ήμουν ο ενεργητικός και δεν «φαινόταν». Δεν ξέρω πως θα ήταν τα πράγματα αν ήμουν παθητικός και φαινόμουν γκέι. Φαντάζομαι όχι καλά».

Η Νάνσυ είναι 20 χρονών και ζει στα Ιωάννινα. Έχει λίγους φίλους γκέι, τους οποίους γνώρισε μέσω ίντερνετ. Η οικογένειά της δεν γνωρίζει τίποτα. «Αν το μάθαιναν δεν θα ζούσα. Οι περισσότεροι φίλοι μου όμως το ξέρουν. Το πήραν ψύχραιμα. Μερικοί ακόμη εκπλήσσονται όταν εκφράζομαι για το πόσο ωραία μπορεί να είναι μια κοπέλα, αλλά το δέχονται. Χωρίς βέβαια να χάνουν την ευκαιρία να μου συστήνουν αγόρια... Από σεξουαλική ζωή εδώ δεν έχω και πολλές επιλογές. Η πόλη είναι μικρή και τα στόματα πολλά, οπότε όλοι είμαστε in the closet. Γι' αυτό αναγκάζομαι να κάνω σχέσεις εξ αποστάσεως.» Στο παρελθόν είχε αφήσει να εννοηθεί στην οικογένειά της ότι έπαιζε φλερτ με κάποιο αγόρι. «Όλο αυτό δεν μου αρέσει, αλλά είναι η εύκολη λύση για να γλιτώσω τη γκρίνια της μάνας μου που δεν της έχω δείξει ακόμη γκόμενο...» Η Νάνσυ κάνει υπομονή. «Μόλις πάρω πτυχίο θα φύγω εξωτερικό, εκτός αν έχω εξελιχτεί επαγγελματικά με αποτέλεσμα ή να καταλήξω Αθήνα ή να μείνω εδώ και να ζω διπλή ζωή, κάτι που απεχθάνομαι».

zoi-stin-eparxia-02Ο Δημήτρης από την Πάτρα, 48 χρονών, έχει επιλέξει να ζήσει ανοιχτά. Οικογένεια, φίλοι και συνάδελφοι γνωρίζουν για την ομοφυλοφιλία του. «Δεν τους άρεσε καθόλου στην αρχή, αλλά ήμουν αμετακίνητος. Ζούσα με τους γονείς μου κι έφερνα τους γκόμενους μέσα στο σπίτι. Μια δυο φορές πήγαν να ρωτήσουν κάτι και τους το έκοψα». Στο παρελθόν είχε πέσει θύμα λεκτικής βίας:

«Όταν ήμουν μικρότερος φοβόμουν και ντρεπόμουν. Από τότε που ζω ανοιχτά τους ανταπαντώ. Τώρα πια κανένας δεν μου την μπαίνει».

Αντίστοιχα, δεν έχει αντιμετωπίσει προβλήματα στην εργασία: «Το ότι δεν το κρύβω χωρίς να είμαι «κραγμένη» κάνει τους συναδέλφους να με σέβονται περισσότερο παρά αν έπαιζα θέατρο και μάθαιναν από άλλους ότι είμαι "κρυφή"».

Στην ίδια πόλη, ο Ανδρέας, 40 ετών, βιώνει διαφορετικά την ομοφυλοφιλία του, την οποία έχει κοινοποιήσει μόνο σε δύο φίλες του. Στο παρελθόν είχε σκεφτεί το ενδεχόμενο αλληλοκάλυψης: «Το ήθελα μόνο για την απόκτηση ενός παιδιού και όχι για κοινωνικούς λόγους. Γρήγορα όμως εφυγε από το μυαλό μου». Παρ' όλες τις δυσκολίες ποτέ δεν σκέφτηκε να φύγει από την πόλη και όπως δηλώνει στο ενθουσιώδες υστερόγραφό του, ευχαριστεί το 10%, γιατί μέσα από τις αγγελίες του βρήκε τον σημερινό του σύντροφο (!).

Ο Θοδωρής είναι 31 και ζει στη Θεσσαλονίκη. Έχει πολλούς φίλους γκέι και λεσβίες, τους οποίους γνώρισε μέσω κοινών γνωστών. Η ομοφυλοφιλία του είναι γνωστή στην οικογένειά του: «Οι γονείς μου το έμαθαν εντελώς τυχαία και αντέδρασαν σχετικά ψύχραιμα. Πλέον, καθώς έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε, έχουν συνηθίσει στην ιδέα, αφού βλέπουν ότι δεν έχει αλλάξει κάτι ούτε στη συμπεριφορά μου ούτε στον χαρακτήρα μου». Ως μαθητής είχε υποστεί επανειλημμένα λεκτική βία. «Η αντίδραση μου ήταν να αδιαφορήσω, αλλά πιστεύω πως αργότερα με επηρέασε στο πόσο άνετα αισθανόμουν με τον εαυτό μου». ... «Υπάρχουν στιγμές που αισθάνομαι διαφορετικός, αλλά με τη θετική έννοια και άλλες φορές που δεν αισθάνομαι καμία διαφορά από τον υπόλοιπο κόσμο».

«Έχω όμως την εντύπωση πως η "διαφορετική" σεξουαλικότητα που μπορεί να έχει κάποιος (ή καλύτερα "αντισυμβατική") γίνεται θέμα μόνο όταν το αφήσεις να γίνει θέμα».

Ο Βασίλης είναι 24 χρονών και ζει στην Πάρο. Πριν μετακομίσει στο νησί είχε φίλους ομοφυλόφιλους. Στην Πάρο έχει μόνο έναν φίλο γκέι. Γνωρίστηκαν μέσω κοινών γνωστών, οι οποίοι δεν γνώριζαν για την ομοφυλοφιλία κανενός από τους δύο. Ζώντας στην Πάρο, αναγκάζεται να κρύβει τη σεξουαλικότητα του. Όσο βρισκόταν σε σχέση δεν γνώριζε κανείς για αυτή. Επί του παρόντος, δηλώνει ότι η σεξουαλική του ζωή είναι ανύπαρκτη. Παρ' όλες τις δυσκολίες, όμως, δηλώνει αντίθετος στην αλληλοκάλυψη.

«Έχουμε καταντήσει τις ζωές μας μια ατελείωτη θεατρική παράσταση όπου παίζουμε τον ρόλο του στρέιτ. Αν δεν αποδεχτούμε οι ίδιοι τον εαυτό μας δεν πρόκειται να μας αποδεχτεί κανείς».

Το ενδεχόμενο να μετακομίσει σε κάποιο πιο φιλικό προς τους γκέι περιβάλλον περνάει από το μυαλό του. «Παρόλ' αυτά πιστεύω πως αν κάποιος αγαπά αληθινά έναν τόπο και έχει πράγματα που τον κρατούνε εκεί, αν είναι τυχερός και καταφέρει να βρει τον άνθρωπο του θα έχει έναν παραπάνω λόγο για να μείνει».

zoi-stin-eparxia-03Η Μυρτώ είναι 38 χρονών, ζει στη Λάρισα και έδωσε τις πιο πλούσιες απαντήσεις. Έχει φίλους που θεωρεί γκέι αλλά δεν εκδηλώνονται. «Επικρατεί καθεστώς «don't ask don't tell» και για κείνους και για μένα». Πέρα από αυτούς, έχει δύο άλλες φίλες που γνωρίζουν. «Το δέχτηκαν με ηρεμία αλλά και αμηχανία. Έκτοτε δεν το ξανασυζητήσαμε το θέμα. Προφανώς αισθάνονται άβολα». Η σεξουαλική της ζωή είναι ανύπαρκτη για μεγάλες περιόδους. Στο παρελθόν είχε κάνει σχέση με άνδρα, όχι για αλληλοκάλυψη όσο για να αισθανθεί η ίδια (και η οικογένειά της) «κανονική». Υπήρξαν όμως και σχέσεις με γυναίκες. «Είχα σχέση από απόσταση, για την οποία δεν ήξερε κανείς, γεγονός εξαιρετικά ψυχοφθόρο. Δεν άντεξε βέβαια και πολύ. Μετά από πολύ μεγάλη προσπάθεια και δουλειά με τον εαυτό μου και αφού πέρασα από στάδια άρνησης, θυμού και κατάθλιψης, μπόρεσα να αποδεχτώ τον προσανατολισμό μου».

«Τώρα πια πιστεύω ότι είναι χρέος μου να σεβαστώ και να υποστηρίξω τη φύση μου. Χωρίς υστερίες και πανικούς».

«Με ηρεμία και αξιοπρέπεια. Δεν έχω καταφέρει ακόμη να «βγω στο φως» –άλλωστε δεν έχω και σχέση πολύ καιρό τώρα, και διαπιστώνω ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να δημιουργήσει αλλά και να κρατήσει κανείς τέτοιου είδους σχέση, πολύ περισσότερο στην επαρχία αλλά είμαι ήρεμη μέσα μου και κατασταλαγμένη. Και αυτό για μένα είναι ήδη αρκετά σημαντικό».

Η Λάρισα δεν προσφέρει πολλές επιλογές για τους γκέι. Υπάρχει ένα μαγαζί, το οποίο όμως δεν θα επισκεπτόταν εύκολα. «Θα ήταν σαν να έβγαζα ανακοινωθέν στην τοπική εφημερίδα. Προς το παρόν ας είναι καλά το Internet και... το Intercity. Γεμάτα τα τραίνα κάθε Παρασκευή και Κυριακή προς και από Αθήνα. "Δυο μέρες μόνο", που λέει και το τραγούδι. Αυτή είναι η ζωή ενός ομοφυλόφιλου ανθρώπου στην επαρχία, μέσα απ' τα δικά μου μάτια. Ωστόσο τώρα πια δεν σκέφτομαι να φύγω. Εδώ είναι η οικογένειά μου, οι φίλοι μου, η δουλειά μου. Αυτή είναι η πόλη μου. Είναι εξαιρετικά περιορισμένη η ζωή για μας εδώ, αλλά απ' την άλλη, σκέφτομαι ότι, επιτέλους, έχουμε καθήκον να μιλήσουμε, να επιβάλουμε την ιδιαιτερότητά μας –πάντα με ωριμότητα και αξιοπρέπεια και να ζήσουμε μέσα στην κοινωνία όπου γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε σε κλίμα αλληλοσεβασμού και κατανόησης για την οποιαδήποτε ιδιαιτερότητα».

Ο Γιάννης, 32 χρονών, μετακόμισε πρόσφατα στην Ίο. Οι γονείς τους και οι φίλοι του γνωρίζουν για τη σεξουαλική του ταυτότητα. Στο νησί όμως είναι φρέσκος, οπότε δεν το γνωρίζει κανείς. Αισθάνεται ότι η σεξουαλική του ζωή είναι ελλιπής. «Θα ήθελα να υπάρχει δυνατότητα να γνωρίσω περισσότερους ανθρώπους και όχι μόνο κατά την τουριστική περίοδο». Την περίοδο αυτή δεν είναι σε σχέση και οι συνθήκες στο νησί δεν ευνοούν τις γνωριμίες.

Λίγα ναυτικά μίλια νοτιότερα, ο Θανάσης, 32 χρονών, δίνει μια διαφορετική εικόνα για την γκέι ζωή στις Κυκλάδες. Στη Σαντορίνη υπάρχουν μέρη που συχνάζουν ομοφυλόφιλοι. Έχει φίλους γκέι, που γνώρισε είτε μέσω ίντερνετ είτε μέσω κοινών γνωστών. Υπάρχουν επίσης άτομα στον οικογενειακό του κύκλο που γνωρίζουν για την ομοφυλοφιλία του. «Αντιμετώπισαν την αποκάλυψη απλώς σαν κάτι μη αναμενόμενο. Αντέδρασαν θετικά». Το παράπονό του είναι ότι η γκέι ζωή στο νησί είναι περιορισμένη. «Θα προτιμούσα να μπορώ να κάνω γνωριμίες πιο εύκολα».

Ο Νίκος, 26 χρονών, μετακόμισε πρόσφατα από τη Δράμα στη Θεσσαλονίκη. «Έχω αποφασίσει να μην επιστρέψω ποτέ μόνιμα στον τόπο που μεγάλωσα, γιατί το ασφυκτικό περιβάλλον της επαρχίας και η παρουσία της οικογένειάς μου πιστεύω πως θα περιορίζουν τη ζωή μου». Στη Θεσσαλονίκη γνώρισε γκέι άτομα μέσω ίντερνετ ή μπαρ. Στη Δράμα δεν είχε γκέι φίλους. Η σεξουαλική του ζωή δεν είναι όπως θα ήθελε: «Θα ήθελα να βελτιωθεί κυρίως σε ποιότητα (θα ευχόμουν πιο καλούς εραστές και πιο ξεχωριστούς ανθρώπους)». «Στο παρελθόν αισθανόμουν διαφορετικός με εντελώς αρνητική έννοια. Τώρα, με την ουδέτερη έννοια: απλώς αποκλίνω απ' ό,τι θεωρείται πλειοψηφία».

Ο Στέλιος, 21 ετών, ζει στις Σέρρες. Έχει γκέι φίλους στην πόλη τους οποίους γνώρισε μέσω ίντερνετ και αλλιώς: «Μερικούς από αυτούς τους γνώρισα έξω τυχαία ή όχι και τόσο τυχαία καμιά φορά». Ο Στέλιος δηλώνει ικανοποιημένος με τη σεξουαλική του ζωή. «Το πρόβλημα είναι ότι ακόμα μένω στο πατρικό μου, με τους γονείς μου, οπότε τα πράγματα είναι λίγο ελεγχόμενα, still τη βρίσκουμε την άκρη». Αυτή την περίοδο είναι σε σχέση για την οποία γνωρίζουν οι στενοί του φίλοι. Στο παρελθόν όμως είχε κάνει σχέση αλληλοκάλυψης. «Ο μόνος λόγος ήταν ο διακαής πόθος των γονιών μου να μάθουν (δούνε) ότι έχω κοπέλα, μιας και οι υπόνοιες που τους άφηνα ότι είμαι γκέι τους έφερναν σε σημείο ν' αρρωστήσουν. Οπότε ήταν σαν να μου ζητάνε απαραίτητα να τους τρίψω ένα ψέμα στα μάτια τους. Έτσι κι έγινε». Στις Σέρρες δεν υπάρχουν γκέι μαγαζιά. Υπάρχουν όμως άτυπα στέκια τα οποία προτιμούν οι γκέι. Ο Στέλιος θεωρεί απαραίτητη την αλλαγή περιβάλλοντος. «Θέλω να πάω κάπου που τα πράγματα θα είναι καλύτερα για εμένα».

«Παράδεισος δεν είναι πουθενά, αλλά πάντα υπάρχει κάπου καλύτερα από εκεί που είσαι. Τα όρια μου τα γνωρίζω ήδη, οπότε θα προσπαθήσω να προσαρμοστώ σε μια πόλη που πληροί τις προϋποθέσεις μου».

zoi-stin-eparxia-04Ο Κωνσταντίνος, 28 χρονών, ζει στην Τρίπολη. Έχει γκέι φίλους, τους οποίους γνώρισε μέσω ίντερνετ. Η αδερφή του είναι το μόνο συγγενικό πρόσωπο που γνωρίζει την ομοφυλοφιλία του και δεν την εγκρίνει. Ο Κωνσταντίνος έχει μια σχέση από απόσταση και δηλώνει απογοητευμένος από τη σεξουαλική του ζωή στην πόλη.

«Σεξουαλική ζωή; Τι είναι αυτό σε μια μικρή πόλη; Φταίει πως δεν είμαι κι εγώ χαλαρός».

Δηλώνει ανοιχτός στην αλληλοκάλυψη, αν υπήρχε η «κατάλληλη» κοπέλα, και αισθάνεται διαφορετικός με την κακή έννοια. «Είναι δύσκολο να ζεις στην επαρχία και να είσαι γκέι. Όχι ότι δεν βρίσκεις να κάνεις σεξ, αλλά επειδή δεν ζεις. Ήμουν και στην Αθήνα 3 χρόνια μόνος μου χωρίς σχέση, όποτε κι εκεί δεν είναι εύκολα τα πράγματα. Απλά εδώ δεν παίζει με ματιές, δεν χαμογελάς σε αγνώστους, δεν σχολιάζεις με φίλους σου ένα καλό γκομενάκι που θα περάσει. Ακόμα αντέχω. Όχι, δεν θα φύγω για την Αθήνα».

Για το τέλος αφήσαμε την «πολύχρωμη Βαλκυρία», όπως αυτοσυστήνεται η δεκαεξάχρονη κάτοικος Μαγνησίας. Η Βαλκυρία έχει αποδεχτεί την ομοφυλοφιλία της και την έχει κοινοποιήσει σε οικογένεια και φίλους:

«Οι γονείς μου και η αδερφή μου το γνωρίζουν εδώ και 2,5 χρόνια και το έχουν αποδεχτεί πλήρως».

«Στην αρχή νόμιζαν πως είχα μπερδέψει τη φιλία με τον έρωτα, αλλά καθώς ο καιρός περνούσε και το «confusion» μου παρέμενε, κοίταξαν να ενημερωθούν όσο καλύτερα μπορούσαν. Κάνουμε ανοιχτά συζητήσεις πάνω σε θέματα όπως ο γκέι γάμος, υποστηρίζουν την κοινότητα και η εκάστοτε κοπέλα μου έχει το ελεύθερο να μείνει στο σπίτι μου. Ορισμένοι πολύ καλοί φίλοι μου το γνωρίζουν, οι οποίοι και μου συμπαραστέκονταν πάντα στις δυσκολίες. Το έμαθαν αφού τους το εμπιστεύτηκα εγώ και πραγματικά δεν άλλαξε τίποτα στη σχέση μας. Ίσα ίσα είναι πιο ειλικρινής τώρα». Η Βαλκυρία χαρακτηρίζει τη σεξουαλική της ζωή «ανθηρή», παρόλο που δεν έχει σχέση. «Όταν είχα, το στενό συγγενικό μου περιβάλλον και οι καλοί μου φίλοι, το γνώριζαν» Στο παρελθόν έχει δεχτεί λεκτική βία: «Τι να κάνω; Μπινελίκωσα κι εγώ, κακή ίσως αντίδραση αλλά δεν κρατήθηκα. Με πείραξε αλλά keep going strong». Δηλώνει πως αισθάνεται διαφορετική: «Βλέπω παντού πως μονάχα το 10% –ίσως και λιγότερο των ανθρώπων είναι lgbt και ώρες ώρες αμφιβάλλω για τον λεσβιασμό μου. Σκέφτομαι πώς στην ευχή έτυχε να είμαι εγώ τόσο τυχερή και να με τρελαίνουν οι γυναίκες και μόνον αυτές; ΛΟΛ». Προς το παρόν η Βαλκυρία δεν σκέφτεται να εγκαταλείψει τον τόπο της. «Κανείς και τίποτα δεν θα με ανάγκαζε να φύγω απ' την πόλη μου. Αν με τη σύντροφο αποφασίζαμε από κοινού πως το μέλλον μας είναι αλλού, τότε ναι, θα έφευγα».


Το δείγμα είναι πολύ μικρό για να βγει οποιοδήποτε συμπέρασμα. Το σίγουρο είναι ότι παρά τις δυσκολίες, κάποιοι και κάποιες καταφέρνουν να ζουν καλά τη διαφορετικότητά τους στην επαρχία. Άλλωστε, η τελευταία φράση ισχύει εξίσου αν αντικατασταθεί η λέξη «επαρχία» με τη λέξη «Αθήνα»: παρά τις δυσκολίες, κάποιοι και κάποιες καταφέρνουν να ζουν καλά τη διαφορετικότητά τους στην Αθήνα.

Το περιεχόμενο αυτής της σελίδας του 10% χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές.
Άδεια Creative Commons

web+programming makebelieve

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 93 guests και κανένα μέλος